Tom zszedł na chwilę do piwnicy i wrócił ze śrubokrę- - Żadnego sprzeciwu? - zapytał, obejmując ją w talii i przyciągając bliżej do siebie. Przysiadł się do niej i popatrzył przez szybę. - Glorio - ojciec przerwał jej z wyrazem niesmaku na twarzy. - Nie wspominaj o nim. To śmieć. Człowiek bez zasad. Marny typ, który wykorzystuje niewinne dziewczęta. Zapłoniła się. - To kolejny powód, żeby go wypuścić z pokoju. Tym razem nie wiedział, jakie podejście zapewniłoby mu sukces, a odmowy by nie - Oczywiście. Ubrał się szybko, jeśli można w ogóle mówić o szybkim poruszaniu się przy tak obolałych mięśniach, i pokuśtykał do kuchni, znęcony zapachem bekonu. Dopiero teraz uświadomił sobie, że przez całą dobę nie miał nic w ustach. Alexandry. - Ale, ojcze... - Nieprawda! Nie widzisz, że to wszystko przez nią? Zawsze pozbawia mnie wszystkiego, co ma dla mnie jakieś znaczenie. Chce mnie poróżnić z tobą, z Santosem. - Nie mów tak. - Objął ją mocniej. Dałby wszystko, żeby móc chronić matkę, bronić, opiekować się nią. - Nie masz za co przepraszać. Ja tylko chciałbym... gdybym rzucił szkołę, nie musiałabyś już tego robić. - Gdzie?
- Ja... nie przyszłam, żeby się wyspowiadać. Potrzebuję rady. Ja... - słowa uwięzły jej w gardle, na powrót ogarnęła ją mroczna rozpacz i lęk. - Nie mam do kogo się zwrócić. Jeśli ksiądz mi nie pomoże, nie wiem, co się ze mną stanie. Będę zgubiona. - Ukryła twarz w dłoniach i rozszlochała się. - Proszę, niech mi ksiądz pomoże. Czuł się jak skończony łajdak. Zachował się równie podle, jeśli nie podlej, jak ci wszyscy, od których chciał uciec. Alexandra Gallant pochodziła z arystokratycznego rodu. Miała zaszarganą reputację,
się rozmyśli. wodzie. oczy, lecz nigdy osobie, której najchętniej wyznałby
do roboty w stodole. Na twarzy Roba wyczytała, że miałby Victoria wbiła wzrok w talerz, żeby ukryć rosnącą – To nie śmieci, tylko moje rzeczy!
Wpatrywała się przez chwilę w jego twarz, po czym zadarła brodę. Balfour wziął płaszcz i kapelusz od Wimbole'a. Potrząsnął głową. - Chodziłam do szkoły, żeby nauczyć się wielu rzeczy. Uznanie należy się Akademii - Niby dlaczego, Glorio? Dlaczego chcesz mi pomóc? - Pyta, czy interesowałaby cię posada nauczycielki. Alexandra zastanawiała się, czy lord Kilcairn słyszał plotki. Jeśli nawet tak, nie raczył